Rozumienie Nieba

NIEBIOSA – 3 CHARAKTERYSTYKI

Wprowadzenie
1. Słowa rozpoczynające Biblie zawierają w sobie sporo instrukcji, jeżeli dobrze się im przyjrzeć. Od początku było jedno zjednoczone, zintegrowane stworzenie Boga wyrażone na dwa podstawowe sposoby – ziemię i niebiosa.
2. Ziemia jest nam znana, niebo niekoniecznie. Skupiwszy się najpierw na tym, czym niebo nie jest możemy teraz wyruszyć w podróż odkrywając prawdy o tym, czym ono jest. Z powodów, o których mówiliśmy w poprzedniej sesji wielu ma wrażenie że pismo niewiele mówi na temat nieba i stąd niewiele można powiedzieć o tym miejscu z dużą pewnością.
3. Jako ci, którzy są nieobeznani z tematami, które są bardzo istotne dla autorów biblijnych często przeoczamy dbałość i precyzję, z jaką mówili o ni o sprawach nieba, i raczej wrzucamy wszystko do "jednego worka”. W kwestii modlitwy i uwielbienia dniem i nocą to szczegóły mają właśnie niezwykłe znaczenie.
Wielość

Prawdopodobnie pierwszym pytaniem, jak ie się nasuwa jest to, że w pierwszym wersecie księgo Rodzaju jest mowa o niebie w liczbie mnogiej. Musi być jasny fakt, że jest więcej niż jedno miejsce, które Biblia nazywa "niebem”
Żydowska kosmologia była oparta na idei wysokości – gdzie ziemia była punktem odniesienia w środku. Wszystko poza lub ponad ziemią było rozumiane jako część aamayim, lub niebios po hebrajsku, zarówno to, co widzialne, jak i to, co niewidzialne.
Wartym zauważenia jest to, że w myśli biblijnej widzialne niebo jest połączone z tym, które jest niewidzialne. Dlatego też oddalamy się od Pisma i wyznaczamy swój własny kurs, jeżeli decydujemy się rozdzielić je jedynie na podstawie naszych doświadczeń zmysłowych.
Zaczynając od tego, które możemy zaobserwować, niebiosa były rozumiane jako rozciągające się w górę. W tradycji żydowskiej, w okresie II Świątyni (wybudowana za Zorobabela i Jozuego, zniszczona przez Rzymian w 70 r. n.e.) często uważano, że jest aż siedem nieb.
Przyjmując jednak założenie (zgodne z tradycją Żydowską), że to, co jest najwyżej – jest najważniejsze – wierzymy, że jest ich3. Jest to jedyna uzasadniona biblijnie liczba – niebiosa są podzielona na: pierwsze niebo, drugie i trzecie niebo.

Lokalizacja

Perspektywa biblijna:

Czy naprawdę jesteśmy w stanie pojąć, że drugie i trzecie niebo są nad nami, tak jak uważamy, że jest nad nami niebo, na którym widzimy księżyc i gwiazdy? Nie ma powodu dla którego mielibyśmy zaprzeczać bądź ignorować wiedzę o świecie wokół nas, która przyszła wraz z rozwojem technologii, powinniśmy jednak być bardzo ostrożni w deprecjonowaniu światopoglądu starożytnych jako naiwnego czy prymitywnego;
Przekonanie, że Biblia jest natchnionym, nieomylnym słowem Boga oznacza, że to jest zbyt wielkie uproszczenie podsumować kosmologię Pisma jako po prostu odbicie bardziej ogólnych antycznych, bliskowschodnich religijnych wierzeń;
Z pewnością autorzy Pisma to byli realni ludzie osadzeni w konkretnym kontekście historycznym i ortodoksyjne podejście do Pisma nie dopuszcza kanałów, przez które Bóg natchnął swoje słowo, aby zostały wymazane z procesu;
A jednak była przyczyna, dla której te wybitne osoby myślały w sposób, w jaki myślały o świecie i nie wynikało to bynajmniej z tego, że byli w jakiś sposób ograniczeniu umysłowo. Był to sam PAN, który dał im to wrażenie, poprzez ciągłe przychodzenie z nieba i wracanie do góry w starotestamentowych objawieniach.

Świadectwo Jezusa:

To również jest kontynuowane w NT, włączając wniebowstąpienie Chrystusa, kiedy został zabrany do góry oraz Jego chwalebny powrót, kiedy rozedrze niebiosa i zstąpi;
Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu… ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? A On rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. (J 6:33,38:51,61-62; J 8:14:23)
W naszej intelektualnej arogancji – czy jesteśmy prawdziwie przygotowani na to, aby zastąpić mądrość Tego, który uformował ludzki mózg a potem przybrał postać człowieka dla naszego zbawienia? Wizja świata, którą posiadał Jezus nie była produktem kontekstu socjologiczno-historycznego, w jakim żył;
Przez Niego i dla Niego wszystko zostało stworzone, wszystko w Nim ma istnienie, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi;
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi. (J 1:1-4)
Bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. (Kol 1:16)
Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. Oraz: Tyś, Panie, na początku osadził ziemię, dziełem też rąk Twoich są niebiosa. (Hbr 1:3:10)
Gdy chodził po ziemi On wiedział wszystko, o czym świadczy Ew. Jana, On wiedział, skąd pochodzi i sam powiedział, że to było "na górze".

Stworzenie

Stwierdziliśmy wcześniej, że zarówno drugie jak i trzecie niebo były stworzone na początku, tak jak mówi o tym otwierający Biblię werset.
Wszystko, począwszy od nieboskłonu po Boży tron zostało stworzone i nie istniało wiecznie. Wyraźnie mówi o tym Paweł (Kol 1:16). Wychwalając chwałę Jezusa Paweł mówi:
Bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. (Kol 1:16)
W niebie mają miejsce realne wydarzenia – rzeczy wydarzyły się w przeszłości, dzieją się w tym konkretnym momencie, i są rzeczy, które dopiero przyjdą. W Apokalipsie Jan opisuje ciszę trwającą około pół godziny.
I choć ci, którzy są w niebie doświadczają czasu w inny sposób jak my, to niebiosa i ziemia są częścią zjednoczonego Bożego stworzenia, które trwa w Nim, i stąd dzieli swą sekwencyjną naturę.

NIEBO: TRZY KLASYFIKACJE

Pierwsze niebo - biblijnie pierwszym niebem nazwiemy nieboskłon i atmosferę – to, co jest widoczne dla naszych oczu.

Podstawowy opis:

Miejsce zamieszkania ptaków (Rdz 1:20:2:19:Dn 2:38);
Miejsce zamieszkania deszczu, śniegu, grzmotów (Rdz 8:2:Hi 38:29:Iz 55:10);
Miejsce zamieszkania słońca, księżyca, gwiazd (Rdz 1:14nn:Ps 8:3);

Ciągłość:

Kosmologia biblijna pokazuje wyraźnie ciągłość, jaka jest pomiędzy niebiosami, które widzimy i tymi, które leżą poza zasięgiem naszego wzroku;
Starając się zrozumieć to możemy pobieżnie zobaczyć, jak Biblia mówi o relacji nieba i ziemi;

Umiejscowienie - trzy podstawowe koncepcje z kosmologii Biblijnej pozwolą nam mieć podstawowe zrozumienie, jak rzeczy są zorganizowane wg Pisma;

Niebiosa należy rozumieć jako sklepienie, które rozdziela wody, które leżą poza stworzoną rzeczywistością (Rdz 1:1-8);
PAN mieszka pośród swojego stworzenia, nie poza nim (Iz 40:22; Ps 104:1-4);

Całe stworzenie jest zorganizowane wertykalnie, poczynając od tego, co znajduje się "pod ziemią" to najwyższego nieba.

Drugie niebo (delegowany autorytet aniołów)

Wstęp:

W odniesieniu do modlitwy dniem i nocą zasadnicze znaczenie ma zrozumienie trzeciego nieba. Zatem w tym kontekście podstawowym znaczeniem drugiego nieba jest rozdzielenie pomiędzy ziemią a trzecim niebem;
Brak tego rozróżnienia może prowadzić do zamieszania ponieważ wersety mówiące o drugim niebie są przypisywane trzeciemu niebu.

Podstawowe rozdzielenie:

W wielu przypadkach Pismo odnosi się do tego miejsca jako do miejsca konfliktu, gdzie zło ma pewien wpływ. W liście do Efezjan czytamy:
Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. (Ef 6:12)
Znacznie odbiega to od nieskazitelnego obrazu miejsca zamieszkania Boga, gdzie zasiada On na tronie i odbiera chwałę. Zobaczmy na te przykłady:
Powiedział więc do mnie: Nie bój się, Danielu! Od pierwszego bowiem dnia, kiedy starałeś się usilnie zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane; ja zaś przybyłem z powodu twoich słów. Lecz książę królestwa Persów sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów. Przyszedłem, by udzielić ci zrozumienia tego, co spotka twój naród przy końcu dni; bo to widzenie odnosi się do tych dni. (Dn 10:12-14)

I nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, (8) ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. (9) I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie. (Ap 12:7-9)
W skrócie, drugie niebo może być rozumiane nie jako miejsce zamieszkania Boga, ale jako królestwo aniołów (miejsce ich delegowanego autorytetu) gdzie zarówno dobre jak i złe zamiary odnośnie ziemi nieustannie się ścierają.

Boża aktywność:

W rezultacie maja miejsce niezwykłe wypadki, podczas których Bóg jest opisany jako zstępujący ze swego tronu, wzywający wszystkich na zgromadzenie i odbywający sądy;
Tamten zaś dalej mówił: Dlatego słuchaj wyroku Pańskiego! Ujrzałem Pana siedzącego na swym tronie, a stały przy Nim po Jego prawej i po lewej stronie wszystkie zastępy niebieskie. Wówczas Pan rzekł: Kto zwiedzie Achaba, aby poszedł i poległ w Ramot w Gileadzie? Gdy zaś jeden rzekł tak, a drugi mówił inaczej, wystąpił pewien duch i stanąwszy przed Panem, powiedział: Ja go zwiodę. Wtedy Pan rzekł do niego: Jak? On zaś odrzekł: Wyjdę i stanę się duchem kłamstwa w ustach wszystkich jego proroków. Wówczas rzekł: Możesz zwieść, to ci się uda. Idź i tak uczyń! Dał więc Pan teraz ducha kłamstwa w usta tych wszystkich twoich proroków. A na ciebie Pan ma zesłać nieszczęście. (1 Krl 22:19-23)

Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła - płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu gwaru wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzałem, aż zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia co do czasu i godziny. Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie. (Dn 7:9-14)
Stąd kwestią na tym poziomie nie jest Jego ostateczny najwyższy autorytet ale jego wola/cele nadane, wyegzekwowane, narzucone dla ziemi i jej mieszkańców.;
Księga Apokalipsy (Ap 12) oraz Daniela (Da 7) bezpośrednio wskazują na ostateczną eschatologiczną nadzieję wypędzenia ciemności z drugiego nieba i panowanie jego łaskawej woli nad ziemia.;
Przez drugie niebo przeszedł Jezus (Hbr 4:14), a teraz jest wywyższony ponad niebiosa zasiadając na swoim tronie (Ef 1:20-23).

Konkluzje:

Mimo że drugie niebo nie jest opisane w Biblii tak szeroko jak pozostałe, to nadal jest on zaprezentowane w niezwykle konkretny sposób;
Gabriel jest opisany jako " lecący pośpiesznie" (Dn 9:21) z jednej lokalizacji do drugiej (Dn 10:13) po tym, jak był fizycznie zatrzymany przez księcia Persji;
Michał i jego aniołowie są wplątanie w walkę z zastępami ciemności, sprawiając, że szatan będzie fizycznie usunięty i strącony na ziemię. I ostatecznie (Dn 7:9-14) jest odnotowana informacja o tronach, szatach Boga, tysiącach aniołów i księgach, które zostają otwarte – jest to konkretny moment lub wydarzenie, kiedy Bóg zstępuje aby odbyć sąd;
Oczywiście obszar drugiego nieba nie jest widoczny dla nas, ale jest to realne miejsce, które jest możliwe do ujrzenia dla tych, którzy tam są bądź mają do niego dostęp. Nie ma egzegetycznej podstawy ku temu, aby patrzeć na drugie niebo jako eteryczną rzeczywistość, gdzie dobro i zło mają jakiś poziom abstrakcyjnego wpływu;
Z pewnością wiele rzeczy pozostaje nam niewiadomych odnośnie tego wyrazu nieba, ale kiedy założenia poczynione w poprzednim rozdziale są usunięte, to tekst jest czysty, aby mówić o konkretnej, namacalnej rzeczywistości jasno odróżniając je od pierwszego i trzeciego nieba.

WPROWADZENIE DO TRZECIEGO NIEBA

Trzecie niebo
Jeżeli trzeba się chlubić - choć co prawda nie wypada - przejdę do widzeń i objawień Pańskich. Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty - czy w ciele - nie wiem, czy poza ciałem - też nie wiem, Bóg to wie - został porwany aż do trzeciego nieba. I wiem, że ten człowiek - czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, /też nie wiem/, Bóg to wie - został porwany do raju i słyszał tajemne słowa, których się nie godzi człowiekowi powtarzać. (2 Kor 12:1-4)
1. Wprowadzenie i definicja
2. Miejsce zamieszkania Boga - w tak wielu miejscach zarówno w NT jak i ST niebo jest opisywane jako miejsce zamieszkania Boga, że jak najbardziej uzasadnione jest stwierdzenie, że jest to najbardziej znacząca i ważna część opisu;
3. Odwieczny dom dla Odkupionych (miejsce wiecznej nagrody):
4. Definicja:
Jak kończy się ta historia?

Objawienie nieba:

Duch Święty nie ma żadnych rywali i jako ostateczny autor Pisma zamyka On w trzech ostatnich rozdziałach narrację o odkupieniu do tryumfu, zapierających dech w piersiach konkluzje, a także przynosi do naszych serc wołanie za rzeczywistością 23 rozdziału Apokalipsy (Ap 23);
Te rozdziały zawierają w sobie najjaśniejsze w całym Piśmie objawienie jeżeli chodzi zarówno o miejsce zamieszkania Boga jak i miejsce zamieszkania świętych. Tak jakby Duch Święty chciał pozostawić tę wizję majestatu Ojca i Baranka aby raz za razem pojawiała się w naszych myślach;
Staje się jasne, że niebo to nie jest jakaś niematerialna, eteryczna rzeczywistość – ale miasto-góra potężnych rozmiarów i niezwykłego piękna;

Zmiana perspektywy:

Święte miasto to nie jest jakaś innowacja czy dodatek w stosunku do nieba – jest ono i zawsze było miejsce zamieszkania Boga i sprawiedliwych;
Kiedy fałszywe poglądy na duchowe i niewidoczne rzeczy zostają usunięte ta myśl z dziwnej i niewyobrażalnej zaczyna doskonale pasować. Jeżeli Pismo prezentuje bardzo konkretne, namacalne, materialne zarysy nieba, to nie dziwi fizyczny opis tego, jakie ono jest;
Stąd też to może być nowatorskie i zadziwiające, ale nie ma żadnej przyczyny koncepcyjnie, aby odrzucić niebo jako synonimiczne ze Świętym Miastem. Ostatecznie, ważnym pytanie jest to- co objawia nam Biblia.

NIEBO – ŚWIĘTE MIASTO

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już /odtąd/ nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe. (Ap 21:1-5)

Kategorie

Miejsce zamieszkania Boga:

Jan opisując swoją wizję, jak Święte Miasto zstępuje na ziemie słyszy on proklamację, że przybytek Boga, Jego miejsce zamieszkania, jest z człowiekiem;
Miejsce, gdzie On teraz zamieszkuje (Jego przybytek) zstąpi i będzie umiejscowione na ziemi;
Jest tak dlatego, ponieważ Jego tron i miejsce zamieszkania są w środku Nowego Jeruzalem (Ap 21:22-22-5);
Jest to bardzo różne od tego, co miało miejsce podczas Wcielenia, kiedy Bóg zamieszkał pośród nas (J 1:14);

Dom odkupionych - rozumienie Świętego Miasta jako wiecznego domu tych, którzy są w Chrystusie jest bardziej nam konceptem. Jest to opisane wiele razy i różnorodnie w rozdziałach 21 i 22 (Ap 21-22):

Miasto jest określane jako Oblubienica, wskazuje to na to że jego mieszkańcami są Ci opisani wcześniej (Ap 19:11-18) – Ci, którzy są w przymierzu z Jezusem;
Jednym z dominujących tematów w opisie Nowego Jeruzalem są warunki, dzięki którym święci wchodzą do miasta, a także niebywały kontrast pomiędzy tymi, którzy zamieszkują Miast, a tymi, którzy są poza (Ap 21:27:22:14-15);

Konkluzje - stąd jest to jasne, że Nowe Jeruzalem jest zarówno miejscem zamieszkania Boga i domem odkupionych są to też dwa podstawowe opisy nieba.

Podstawowe konkluzje

Niebo nie jest eteryczną rzeczywistością ale raczej górą miastem kolosalnych rozmiarów i niezrównanego piękna.
W konsekwencji, kiedy w Biblii czytamy Niebo i z kontekstu nie wskazuje to na pierwsze bądź drugie niebo, to w naszych sercach i umysłach przywołujmy obraz Świętego Miasta.
To, że niebo i ziemia stają się jednym, to nie jest połączenie dwóch różnych rzeczywistości, ale zstąpienie Świętego Miasta na ziemię, tak jak jest to opisane w Apokalipsie.
Podstawowym pytaniem, na które należy znaleźć odpowiedź, to czy Święte Miasto zawsze było Niebem, czy też Jan widział przyszłość – Nowe Jeruzalem staje się Niebem.

CHARAKTERYSTYKA MIASTA

I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach - dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A ten, który mówił ze mną, miał złotą trzcinę jako miarę, by zmierzyć Miasto i jego bramy, i jego mur. A Miasto układa się w czworobok i długość jego tak wielka jest, jak i szerokość. I zmierzył Miasto trzciną poprzez dwanaście tysięcy stadiów: długość, szerokość i wysokość jego są równe. I zmierzył jego mur - sto czterdzieści cztery łokcie: miara, która ma anioł, jest miarą człowieka. A mur jego jest zbudowany z jaspisu, a Miasto - to czyste złoto do szkła czystego podobne. A warstwy fundamentu pod murem Miasta zdobne są wszelakim drogim kamieniem.… A dwanaście bram to dwanaście pereł: każda z bram była z jednej perły. I rynek Miasta to czyste złoto jak szkło przeźroczyste. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan, Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą - Baranek… I ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Pomiędzy rynkiem Miasta a rzeką, po obu brzegach, drzewo życia, rodzące dwanaście owoców - wydające swój owoc każdego miesiąca - a liście drzewa służą do leczenia narodów. (Ap 21:10-19:21-23; 22:1-2)

Ważność

Celem rozważań odnośnie Świętego Miasta jest dla nas zdefiniowanie, tego, jak wygląda tam uwielbienie.
Detale zamieszczone w tym opisem mają tak wielkie znaczenie dla naszego życia.
W odniesieniu do całości naszej egzystencji, siedemdziesiąt czy osiemdziesiąt lat spędzonych w kruchym ciele w tym upadłym wieku to jej najmniejszy wycinek. Dosłownie przez nieskończone lata będziemy myśleć, czuć, pracować, odpoczywać, i co najważniejsze, adorować Jezusa przede wszystkim w Świętym Mieście – naszym wiecznym domu.
Stąd też kontemplowanie Miasta powinno być dla nas absorbującą przyjemnością o wielkim znaczeniu osobistym raczej niż jakąś refleksją.

Starożytni

Perspektywa:

Co w opisie Świętego Miasta wskazuje na to, że to zawsze było miejsce zamieszkania Boga?
Jeżeli zakończenie księgi Apokalipsy wskazuje, że Tron Boga i Baranka znajduje się w Nowym Jeruzalem, jaki biblijny powód znajdujemy, aby poprzeć tezę o zmianie miejsca zamieszkania Boga?
Biblijne przykłady poza Apokalipsą (Ap 21-22) zdecydowanie wskazują wręcz odmienny kierunek. Część z tych przykładów omówimy teraz; część zostanie dotknięta w kolejnych sesjach.

List do Galatów:
1. W tym bezpośrednim kontekście historyczne miasto Jeruzalem obecne w czasach apostoła jest porównane z przymierzem ustanowionym na Górze Synaj, gdzie Jeruzalem górne jest odniesione do Nowego Przymierza;
2. Bez żadnych wątpliwości jesteśmy obecnie uczestnikami Nowego Przymierza i stąd byłby to bardzo dziwne porównanie zrobione ze strony Pawła, gdyby Nowe Jeruzalem było po prostu jakąś ideą majaczącą na horyzoncie;
3. Fakt, że Paweł odnosi się do miasta na górze jako naszej matki (pokazując relację w stosunku do przymierza) w czasie teraźniejszym wzmacnia wrażenie, że kiedy pisał to dwadzieścia lat po wniebowstąpieniu Jezusa rozumiał Święte Miasto jako rzeczywiste miejsce.
List do Hebrajczyków:

List do Hebrajczyków zawiera 4 znaczące odniesienia do Świętego Miasta (Hbr 11:10; 11:16; 12:22; 13:14). Wzięte wszystkie razem wskazują, tak samo jak wzmiankowane wcześniej wersety z Apokalipsy, że Wielkie Miasto jest naszą przyszłą nadzieją, ale także obecną rzeczywistością;
Tak jak Abraham "oczekiwał "miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg", tak samo my "nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść";
Najbardziej niesamowite odniesienie do Miasta można znaleźć w Liście do Hebrajczyków (Hbr 12). Tam, w sposób bardzo podobny do tego z Listu do Galatów (Ga 4), autor listu stwierdza, że podobnie jak to góry Syjon przyszliśmy do:
Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż [krew] Abla. (Hbr 12:22-24)
Dodatkowo do tej samej rzeczywistości przymierza podkreślonej przez Pawła, ten fragment opisuje nasze "przyjście" do niebieskiego Jeruzalem dokładnie w ten sam sposób, w jaki teraz przychodzimy do Boga Sędziego oraz Jezusa Pośrednika bez żadnego chronologicznego rozróżnienia.
Równie uderzający jest sposób, w jaki obecność Boga i Jezusa są opisane w powiązaniu z "uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach" oraz do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu". Innymi słowy, teraz, kiedy przez wiarę przychodzimy do miasta żyjącego Boga znajdujemy PANA oraz Jego ludzi – dokładnie to, co wcześniejszy opis nieba zawierał.

Znaczenie:

Kolejnym punktem, który można łatwo przeoczyć jest to, że Paweł oraz autor Listu do Hebrajczyków, mówią o Świętym Mieście zanim Księga Apokalipsy została napisana. List do Galatów jest jednym z najwcześniejszym listów Pawła (po korespondencji do Tesaloniczan);
Jak to się stało, że gdy w obu przypadkach jest wspominane Niebieskie Jeruzalem, autorzy tych listów czynią to bez żadnego wyjaśnienia? Paweł oraz autor Listu do Hebrajczyków nie przedstawiają bowiem jakiejś nowej koncepcji, ale poruszają się w tej, którą czytelnicy bardzo dobrze znają;
Fakt, że mogli to uczynić pisząc do odbiorców, z którymi dzielił ich dystans geograficzny i czasowy wskazuje na zadziwiającą pewność w zrozumieniu Niebieskiego Jeruzalem, którą zakładali, że posiada cały współczesny im Kościół;
Co więcej, jak to jest, że autor Listu do Hebrajczyków mógł po prostu stwierdzić, że Abraham szukał Miasta, którego budowniczym i architektem był Bóg, kiedy Abraham żył jakieś 2000 lat przed Chrystusem?
Najwyraźniej Święte Miasto nie była apokaliptycznym objawieniem ukazanym Janowi – Umiłowanemu uczniowi – pod koniec pierwszego wieku. Było ono tak samo obecne w oczekiwaniach wierzących po powodzi. Jak to możliwe?

Góra

Wprowadzenie do zrozumienia opisu w Apokalipsie
1. W otwierającym opis Świętego Miasta wersecie Jan pisze, jak był zabrany na wielką i wysoką górę. Przeważnie tłumaczy się ten werset tak, jakby to Jan został zabrany na górę, z której podziwiał zstąpienie Nowego Jeruzalem;
2. I chociaż jest to możliwe znaczenie, nie ma nic w takiego w składni greckiej, co przeszkadzałoby rozumieć to jako część opisu zstępującego Nowego Jeruzalem;
3. Rozumienie tego wersetu w ten sposób rozwiązuje również osobliwość tego, że Jan miał być na wielkiej i wysokiej górze po to, aby zobaczyć coś tak ogromnego jak Nowe Jeruzalem;
List do Hebrajczyków:

Wcześniej wspominany werset z Hebrajczyków rozpoczyna się słowami "wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego". Wynika z tego jasno, że dwa miejsca nie są oddalone;
To łączy się z tym, w jaki sposób Góra Syjon jest wymienni używana z Jeruzalem i Miastem Dawida w ST;

Dwa Miasta:

Stąd drugim, bardzo powiązanym, sposobem w jaki Pismo wskazuje na to, że Nowe Jeruzalem jest górą jest eschatologiczna wizja Jeruzalem zaprezentowana w ST;
Jeruzalem, jakie będzie funkcjonować w królestwie milenijnym Jezusa (Ap 20:4-5) będzie ziemskim odbiciem Jeruzalem w górze, tak samo jak historyczne Jeruzalem było w pewnym wymiarze;
W antyku Jeruzalem było nieustannie prezentowane jako miasto-góra; przyszłe miasto, które będzie odnowione po powrocie Jezusa jest opisywane dokładnie w ten sam sposób, na dużo większą skalę.

Fizyczna struktura:

Wyobrażanie sobie Świętego Miasta w ten sposób może przywieść nas do konkluzji, że jest on sześcianem;
W tekście jednak nic nie wskazuje na to, że ma ono ten kształt. Czytamy tam tylko, że jego wysokość, jest tak samo wielka jak długość i szerokość. (Ap 21:16).

Rozmiar

Prawdopodobnie najbardziej szokującą cechą zewnętrznego wyglądu Miasta jest jego rozmiar. W zależności od miary, jaka przypiszemy greckiemu "stadionowi", miasto mierzy pomiędzy 2254 km a 2415 km długości, szerokości i wysokości.
Miasto o takich rozmiarach pokryłoby połowę Europy; dla przykładu: z Gdańska do Aten jest 2585 km; z Madrytu do Wrocławia jest 2568 km.