Perspektywa nieba

Jak możemy zainspirować się, aby naśladować niekończące się pieśni chwały, które rozbrzmiewają w komnatach nieba, jeżeli jest to jedynie niewyraźnym, przelotnym snem w naszych sercach?
Kiedy staniemy przed tronem sądu, przerażającym w swej chwale, jaką przyczynę podamy, że to, co absorbowało cztery żyjące istoty i pociągało je do niekończącego się uwielbienia nie absorbowało nas?

Gdzie mieszka Bóg?
1. Bóg stworzył dwie przestrzenie - mieszkania odpowiednie dla każdego:
  1. niebo - mieszkanie Boga
  2. ziemia - mieszkanie Jezusa i człowieka
2. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię (Rdz 1:1) - od samego początku istniała jedna rzeczywistość stworzona przez Boga, która wyrażała się na dwa sposoby: niebo i ziemię.
3. Zarówno w Grece jak i oryginale hebrajskim, niebiosa mają rodzaj mnogi i musimy przyjąć, że istnieje więcej niż jedno takie miejsce, które nazywamy niebem.
4. Żydowska kosmologia opiera się na wysokości. Ziemia, jest punktem środkowym, a wszystko, co jest powyżej nosi nazwę niebo (sawmahim). W czasie drugiej świątyni, żydowska tradycja wylicza aż siedem poziomów nieba.
5. Ważne jest zdanie sobie sprawy z faktu, że niebo zostało stworzone na początku procesu stworzenia - nie istnieje odwiecznie (Kol 1:16).
6. W niebie istnieją prawdziwe przedmioty, mają miejsce prawdziwe zdarzenia i co więcej, zdarzenia mają swoją chronologię - były zdarzenia w przeszłości, są obecne i są takie, które jeszcze nie nadeszły np. w Ap 8:1 Jan opisuje ciszę, która trwała pół godziny!
7. Biblijna tradycja mówi nam o trzech poziomach nieba, które umieszczone są nad ziemią:
  1. Pierwsze niebo to obszar, który widzimy nad nami. W nim:
    1. latają ptaki (Rdz 1:20, 2:19; Da 2:38),
    2. występują zjawiska atmosferyczne (Rdz 8:2; Hi 38:29; Iz 55:10),
    3. świeci słońce, księżyc i gwiazdy (Rdz 1:14-16; Pwt 4:19; Ps 8:3).
  2. Drugie niebo to najmniej zdefiniowany obszar w Biblii. Istnieje wiele odwołań do tego miejsca, ale nigdzie nie ma dokładnie zdefiniowanego miejsca jakie zajmuje. To, co Biblia mówi nam na ten temat można przedstawić w następujących tezach:
    1. jest miejscem walki, do którego diabeł ma dostęp (Ef 6:12),
    2. jest miejscem działania aniołów i demonów i nie jest miejscem zamieszkania Boga (Dn 10:12-14; Ap 12:7-9),
    3. Bóg ma dostęp do tego miejsca i są momenty, kiedy zstępuje tam ze swojego tronu, zwołując wszystkich i wykonując sądy,
    4. jest to miejsce, przez które przeszedł Jezus (Hbr 4:14) i nad które został wywyższony Jego tron (Ef 1:20-23).
  3. Trzecie niebo jest przede wszystkim miejscem przebywania samego Boga i o tym mówi zarówno ST jak i NT (1 Krl 8:30; 2 Krn 20:6; Ne 9:27; Ps 33:13; Ps 53:2). Jest ono także wiecznym domem dla zbawionych w którym:
    1. mamy skarb (Mt 6:20),
    2. jest nasza nadzieja (Kol 1:5),
    3. jest nasza nagroda (1 P 1:4),
    4. jesteśmy obywatelami (Flp 3:20),
    5. mamy nieśmiertelne dziedzictwo (2 Kor 5:1-5),
    6. są zapisane nasze imiona (Łk 10:20).
Realność nieba
1. Wiele fragmentów biblii wiąże niebo z miastem - Nowym Jeruzalem (Hbr 12:22-24; Ap 21:10-19; 21-23; Ap 22:1-2). Znaczenie słowa Syjon nie jest do końca jasne i z pewnością jest starsze, niż nazwa hebrajska. Korzenie tego słowa możemy znaleźć w innych językach, w których oznaczają:
  1. świątynia - w języku elamickim (zapożyczone słowo z języka sumeryjskiego),
  2. woda, rzeka, twierdza wody - w języku hurryjskim,
  3. chronić, forteca, ustawić, filar - w językach semickich,
  4. szczyt sławy, znakomitości, fort, cytadela - w językach arabskich,
2. Biblia pokazuje nam, że centralną częścią rzeczywistości nieba jest Boży tron i uwielbienie, jakie toczy się wokół niego (Ap 4).
3. Bóg trwa w tej rzeczywistości - trwa w uwielbieniu dniem i nocą i do takiej rzeczywistości jest przyzwyczajony.
4. To dlatego psalmista mówi nam, że Bóg przebywa w chwale swego ludu (Ps 22:3) - On zawsze chce być tam, gdzie jest oddawana mu cześć i uwielbia się Jego Imię.
Centralny punkt odniesienia
1. Biblia objawia nam, że to Bóg jest absolutnym centrum wszystkich rzeczy, zaś wszystko inne jest jak trawa, która więdnie i usycha.
2. Na początku wszystkiego, Bóg stworzył niebo i ziemię, i to właśnie niebo stało się miejscem Jego przebywania.
3. Nasz sposób pojmowania nieba - Platonizm1:
  1. nasz sposób pojmowania nieba i jego rzeczywistości jest zdeterminowany przez myśl platoniczną;
  2. Platon był uczniem Sokratesa i żył w Grecji w 4 wieku p. n. e. Jego nauczanie najbardziej wpłynęło na zachodnią cywilizację i trwa to aż do dnia dzisiejszego;
  3. w roku 367 do uczniów Platona dołączył młody człowiek - Arystoteles, który po śmierci Platona w roku 347 opuścił Ateny i udał się do Macedonii, aby zostać nauczycielem 12 letniego wówczas Alexandra - znanego dziś jako Aleksandra Wielkiego;
  4. to Aleksander, poprzez swoje podboje rozprzestrzenił myśl platońską po świecie, zakładając miasta i szkoły oparte na tej filozofii. Jedno z najbardziej znanych miast, które założył, to Aleksandria w Egipcie
  5. Aleksandria szybko stawała się centrum Hellenizmu, filozofii, kultury i polityki dla całego wówczas świata;
  6. w Aleksandrii powstało także jedno z najbardziej znanych tłumaczeń Starego Testamentu - Septuaginta;
  7. Aleksandria była również centrum filozofii w czasach rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa i gmina chrześcijańska w tym mieście była jedna z najważniejszych oprócz tej w Rzymie i Antiochii;
  8. to tu właśnie, w roku 185 n. e. urodził się i działał Orygenes2, który połączył chrześcijaństwo z myślą grecką, i stworzył prąd myślowy zwany gnozą, co w znaczny sposób zmieniło sposób, w jaki dziś pojmujemy niebo;
  9. dziś przyznaje się Orygenesowi miejsce obok Augustyna i Tomasza jako najwybitniejszemu teologowi w dziejach Kościoła. Hans Urs von Balthasar3, pisząc o wpływie Orygenesa na myśl epoki patrystycznej i późniejszą teologię, stwierdza: „Żaden z wielkich, od Ojców kapadockich do Augustyna, do Dionizego, Maksyma, Szkota Eriugeny i Eckharta, nie mógł uniknąć wpływu magicznej niemal siły promieniowania ‚człowieka ze stali’ , jak go nazywano”. I dalej: „Nie ma w Kościele myśliciela, który byłby tak niewidzialnie wszechobecny jak Orygenes”;
  10. w historii Kościoła na przełomie II/III wieku dokonała się ogromna zmiana - przywództwo zaczęli przejmować grecy w miejsce żydów;
  11. doprowadziło to do wyparcia myśli żydowskiej i zastąpienia ją myślą grecką, najpierw platonizmem, potem wręcz naturalizmem, co doprowadziło do na następujących redefinicji:
    1. niebo jest odpowiednikiem greckiego pojęcia sfery,
    2. niebo jest rzeczywistością odległą od naszego świata,
    3. niebo jest miejscem idealnym, dlatego jest rzeczywistością odciętą od naszego świata materialnego,
    4. naturalizm: istnieje tylko to, co widzimy.
Centrum Bożego celu: niebo i ziemia łączą się w Jezusie
1. Punktem centralnym w Bożym planie jest to, by Jezus powrócił i w pełni ustanowił Swe Królestwo na całej ziemi, kiedy połączy On rzeczywistość niebiańską i ziemską. Bożym celem było zawsze to, aby Bóg i Jego lud żyli razem w taki właśnie sposób. To jest klucz interpretacji w zrozumieniu czasów ostatecznych.
2. Centralnym przesłaniem Jezusa było nadejście Królestwa Bożego. Podstawowym przesłaniem Królestwa jest prawda, że Jezus jako Król będzie rządził każdą sferą społeczeństwa (polityczną, socjalną, agrotechniczną, ekonomiczną, duchową, edukacyjną, prawodawstwem, rodziną, mediami, sztuką, technologią, sportem, środowiskiem, instytucjami socjalnymi itd.). NT jasno stwierdza, że królestwo jest “już tutaj” (w ograniczonym wymiarze), lecz „jeszcze nie” w pełni tutaj do momentu powrotu Jezusa. Jego powrót rozpoczyna literalny 1000 letni okres zwany Millenium, kiedy Jezus będzie rządził całym światem z Jeruzalem w pokoju i sprawiedliwie.
3. W ten sam sposób, w jaki plan ten w sercu Boga był wprowadzony poprzez wypowiadanie Słowa i działanie Ducha Świętego w mocy, był też i będzie wypełniony w ten sam sposób: przez uwielbienie i wstawiennictwo.
4. W takiej oto scenerii (w takim obiektywie, w takiej perspektywie) przedstawimy tron Boży, hymny Apokalipsy (Objawienia) (pieśni uwielbienia wokół tronu Bożego) oraz modlitwy apostolskie (wstawiennictwo przed tronem). Podczas przyglądania się uwielbieniu w hymnach Apokalipsy (Objawienia) i modlitwom apostolskim musimy nieustannie mieć na uwadze cel końcowy Bożego pragnienia, którym jest to, aby w pełni przebywać z ludźmi w rzeczywistości niebiańskiej i ziemskiej (czego kulminacją będzie Nowa Ziemia), będąc zjednoczonymi całkowicie w Jezusie. W tej rzeczywistości wszystkie hymny Apokalipsy (Objawienia) i modlitwy apostolskie oczekują, świętują i utwierdzają wypełniają się.
5. Uwielbienie to zgoda na to, kim Bóg jest (On jest święty, kochający, dobry, miłosierny itd.). Wstawiennictwo to zgoda na to, co on obiecał uczynić. Zgadzanie się z Bogiem w uwielbieniu i wstawiennictwie jest najbardziej owocną formą walki duchowej. Jest to najlepsze zajęcie dane tym, którzy są najbliżej Bożego tronu (4 Istoty Żyjące, Zwierzęta, Postaci w Ap 4:8).

Przypisy

1	Platonizm – potężny nurt filozoficzny, rozwinięty przez Platona (427-347 p.n.e.). Uważał on świat realny, rzeczywisty, w jakim żyjemy za ułomne odbicie świata doskonałego, nazwanego światem idei. Zasada ta jest generalna – dotyczy wszelkich przedmiotów. W szczególności duszy: Człowiek oprócz materialnego ciała podlegającego procesowi zniszczenia posiada niematerialną część – duszę, która w chwili śmierci zmierza w kierunku świata idealnego. Dusza nadaje ciału życie, powoduje ruch, jednakże ciało ogranicza ją i stanowi tylko tymczasowe miejsce pobytu. Filozofia ma ułatwić duszy żyjącej w ciele odnalezienie swoich związków ze światem idei. Platonizm wywarł silny wpływ na myśl europejską, a szczególnie na chrześcijańskie myślenie religijne
2	Platonizm – potężny nurt filozoficzny, rozwinięty przez Platona (427-347 p.n.e.). Uważał on świat realny, rzeczywisty, w jakim żyjemy za ułomne odbicie świata doskonałego, nazwanego światem idei. Zasada ta jest generalna – dotyczy wszelkich przedmiotów. W szczególności duszy: Człowiek oprócz materialnego ciała podlegającego procesowi zniszczenia posiada niematerialną część – duszę, która w chwili śmierci zmierza w kierunku świata idealnego. Dusza nadaje ciału życie, powoduje ruch, jednakże ciało ogranicza ją i stanowi tylko tymczasowe miejsce pobytu. Filozofia ma ułatwić duszy żyjącej w ciele odnalezienie swoich związków ze światem idei. Platonizm wywarł silny wpływ na myśl europejską, a szczególnie na chrześcijańskie myślenie religijne
3	Hans Urs von Balthasar (ur. 12.08.1905 w Lucernie, zm. 26.1988 w Bazylei) – teolog szwajcarski, duchowny katolicki, przewidziany do kreacji kardynalskiej