Z gorliwością prowadź innych

Wstęp

Na ostatnim spotkaniu modlitewnym liderów wspólnot i kościołów wrocławskich, Bóg skierował do nas słowo, o konieczności szykowania zagród dla owiec - i to zagród najwyższej jakości, ze względu na Niego samego i same owce.
Rzeczywiście, jeżeli patrzymy na ilość ewangelizacji, które się obecnie toczą - kursy Alfa, ewangelizacje uliczne, koncerty ewangelizacyjne i wielkie akcje - staje się jasne, że potrzebujemy przygotować się i nasze wspólnoty/kościoły do przyjęcia ludzi, którym musimy zapewnić duchowy wzrost.
Potrzebujemy zatem ludzi - liderów, pasterzy, którzy będą w stanie - na Bożych zasadach - prowadzić innych, formować ich i wprowadzać w proces uczniostwa; prowadzić innych nie za sobą, ale do Jezusa i nauczyć innych podążania za Jezusem i Jego Słowem.
Potrzebujemy takich pasterzy, o których mówi Bóg do Jeremiasza - pasterzy według bożego serca, mądrych, roztropnych ale także działających w sposób zdecydowany, gorliwy, prowadzący ludzi z wielką starannością - o takich mówi św. Paweł.
I dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie. (Jr 3:15)
Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa - do stosowania zgodnie z wiarą… bądź dar upominania - dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, niech to czyni ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, niech działa z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, niech to czyni ochoczo. (Rz 12:6,8)
Greckie słowo, użyte tutaj przez Pawła σπουδάζω (spoude) przetłumaczyć można jako: ciężko pracować, aby zrobić najlepiej, starać się, pośpiech, trans, wezwanie, gorliwość, starannie
Definicja staranności: dokładnie wykonać, zajmować się czymś sumiennie.
Definicja gorliwości: wykazywać w czymś dużo pilności i zapału
Definicja pilności: wymagający natychmiastowego wykonania, zajmujący się czymś gorliwie, baczny, czujny
Apostoł Paweł zachęca więc nas, aby ten, kto prowadzi (użyte tu słowo προϊστάμενοςnie (proistamenos) oznacza kogoś na przedzie, prowadzącego, przewodnika, co nie do końca oddaje polskie słowo przełożony, którego źródłosłowem jest przedkładać coś nad coś lub kogoś nad kogoś) czynił to gorliwie, wkładał w to zapał, energię i czas, podejmował ryzyko, a także rozwijał się w tej umiejętności.
Wiele osób prowadzi innych z umiejętnością, ale bez należytej staranności przez co nie pozwalają Bogu na wypełnienie w pełni Jego planu dla ich życia.
Ręka leniwa sprowadza ubóstwo, ręka zaś pilnych wzbogaca. (Prz 10:4)
Ręka gorliwych zdobędzie władzę, a leń pracować musi pod batem…
Lenistwo nie złowi zwierzyny, ludzka pilność - cennym bogactwem. (Prz 12:24:27)

Cechy lidera

Poczucie celu: Lider to ktoś, kto zmierza do celu, jest tego świadomy i nie wypiera się tego. Ma wyraźny obraz tego, co chcą robić teraz i wciągu następnych lat swojego życia. Lider nie musi znać konkretnych kroków i aplikacji, ale zna ogólny kierunek. Lider to ktoś, kto powie dokładnie czego chce i to bez cienia wątpliwości. Napisz, co jesteś zdecydowany zrobić. Wielu utalentowanych ludzi może robić różne rzeczy, więc potrzeba, aby się skoncentrować na tym, co się chce zrobić.
Inicjatywa działania: Lider musi podjąć odpowiednie działanie. Wiele osób czekać latami w frustracji aby zostać zaproszonym do służby. Modlą się, aby ich lider "odkrył" ich - siedzących bezczynnie w kościele. To czekanie na awans mylą z pokorą, że ktoś ich zauważy i awansuje. Mądry lider to taki, których kolejnych liderów wybiera tylko z ludzi podejmujących inicjatywę służby innym. To właśnie odróżnia prawdziwych liderów od leniwych marzycieli. Lider bierze odpowiedzialność za rozpoczęcie lub wzmocnienie służby. Nie czeka by być poproszony i nie obwinia nikogo, że nie dał im możliwości do służby.
Serce leniwego czeka bez skutku, a pilnych zamiary stale się spełniają. (Prz 13:4)
Gotowość na podejmowanie ryzyka: Wiele osób czeka, aż dane dzieło powiedzie się, przed podjęciem zobowiązania przystąpienia do dzieła. Duch Święty może poprawić wszelkie błędy, które popełniamy, tylko wtedy, kiedy już idziemy do przodu. Nie można kierować zaparkowanym samochodem! Wiele osób ukrywa swój strach i lenistwo za duchowymi wymówkami.
Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał.
Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!
Odrzekł mu pan jego: Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. (Mt 25:24-26)
Wierność w małym: Wiele osób czeka ze swoją służbą do momentu, w którym może wystąpić na platformie. Kiedy zaczynaliśmy modlitwę w Polsce, było nas zaledwie pięciu a i dzisiaj nie jest nas o wiele więcej. Potrzebujemy prawdziwego objawienia tego, w jaki sposób Jezus czyni zmianę naszych "kilku rzeczy" na "wiele rzeczy." Wszystko, co teraz jest duże, kiedyś było małe!
Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana! (Mt 25:21)
Perspektywa wieczności: Trzeba zawsze pamiętać, że największy awans przyjdzie w przyszłym wieku. Istnieją dwie ramy czasowe dla naszych działań dla Boga (z ciągłością między nimi):
1. Naszym pierwszym zadaniem jest wytrwać i wiernie służyć w ciągu naszego życia na ziemi w tym wieku (staż)
2. Naszym drugim zadanie jest związane z przyszłym wiekiem - po powrocie Pana.
Gotowość do wykonywania zadań, które muszą być wykonane: Potifar kupił Józefa jako niewolnika, aby służył w jego domu. Dzięki Bożej łasce i dobrej pracy Józefa, awansował on na pierwsze miejsce w jego domu (Rdz 39:1-6). Po wrzuceniu Józefa do więzienia, rozpoczął on organizowanie tego miejsca i ostatecznie został awansowany i postawiony nad wszystkimi więźniami (Rdz 39:21-23). Lider to osoba, która w każdej sytuacji okazuje się niezbędna i służy z najwyższą starannością i to ze szczęśliwego ducha.
Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi. (Prz 18:16)
Widzisz biegłego w swoim zawodzie? Będzie on stał przed obliczem królów, a nie przed ludźmi prostymi. (Prz 22:29)
Wytrwałość w trudnych sytuacjach: Lider jest osobą, która nie rezygnuje. Wiele rezygnuje w obliczu presji, małości dzieła, braku zainteresowania, trudności w pracy, złego traktowania lub promowania innych w pierwszej kolejności. To właśnie odróżnia lidera od nie-lidera. Lider jest poświęcony. Spędzą dekady realizując swoje cele bez utraty skupienia. Przywództwo nie jest krótkodystansowym biegiem - jest maratonem! Lider to ktoś, kto wytrwa we wszystkich czterech porach roku życia: wiosną (czasie sadzenia nowych rzeczy), latem (czasie wzrostu), jesienią (czasie zbiorów) i zimą (czasie umierania rzeczy).
Staranność: Wiele osób jest gotów służyć starannie tylko wtedy, kiedy ich liderzy patrzą. Jest to często problem - można zauważyć ludzi sumiennie wykonujących swoje zadania do czasu, kiedy osiągną zamierzony cel, ale później stają się oni bierni i leniwi. Bądź entuzjastyczny i idź dalej niż trzeba w swojej służbie gdy nikt nie widzi!
Pokora: Wiele osób jest gotów służyć tylko po to, aby zwrócić na siebie uwagę. Oznaką dobrego lidera jest pokora i boży charakter bardziej niż umiejętności.
Pojętny duch: Bądź zawsze gotowy na korektę - nie bądź defensywny - niezależnie od tego, jak ona przychodzi. Nie wolno nam być urażonym nawet wtedy, kiedy korekty udziela nam osoba ze złym nastawieniem czy złym duchem.
Kto napomnienie lubi, kocha mądrość, kto nagan nie znosi, jest głupie. (Prz 12:1)
Otwartość na innych: Dobry lider zawsze docenia i przyjmuje od innych w zespole - nawet od tych, którzy są mniej uzdolnieni.
Działanie dla dobra innych: Służymy po to, aby inni mogli odnieść sukces i nie traktujemy ich jako szczeble do naszej kariery. Dobry lider skupia się na pomaganiu innym w wypełnianiu woli Bożej niezależnie od tego, czy oznacza to przyłączenie się do innej wspólnoty czy posługi. Nie jest właścicielem ludzi - oni należą do Jezusa. Zadaniem lidera jest wzmocnienie lojalności ludzi względem Jezusa i połączenie ludzi z Nim.
Kto dobrze czyni - pragnie łaski Boga, kto dąży do zła - ono go dosięgnie. (Prz 11:27)
Rezygnacja z przywilejów: Ci, którzy mają większą władzę muszą wyzbyć się większej ilości przywilejów. Bóg wyznaczył Apostołów jako ludzi o największej duchowej władzy (1 Kor 12:28), ale najmniejszych w przywilejach (1 Kor 4:9).
…tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. (1 Kor 12:28)
Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom i ludziom; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy.
Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują. (1 Kor 4:9-12)

Rodzaje przywództwa

Każdy z nas może rozpoznać głos Boga i służyć Jemu wypełniając powierzone nam zadania, specjalnie zaplanowane dla nas. Modlimy się, aby otrzymać Boży dotyczący pozyskania naszej uczelni, szkoły czy miasta dla Niego. Bóg daje strategię. Proś Boga, gdzie pola żniwa - Twój kampus, miejsce pracy, sąsiedztwo, albo dalekiego kraju. Bóg wzywa nas do posłuszeństwa w małych rzeczach, które dodają. Poproś Go, aby stopniowo ujawnia go, a następnie wypełniać je w małych krokach. Wszystko, co trzeba wiedzieć jest przypisanie przed nami. Zaczniemy od służenia Bogu, gdzie On stawia nas, kochając Go i ludzi w potrzebie.
Zawsze zadawaj dwa pytania: Co należy zrobić i co ja zamierzam zrobić? Kiedy okażemy naszą sumienność w tym, co należy zrobić, Bóg otworzy drzwi dla tego, co zamierzasz zrobić.
Zacznij od małych rzeczy: Nie musisz od razu próbować zapełnić stadionów! Pomóż rozpocząć i prowadzić spotkania modlitewne, zacznij indywidualne ewangelizacje czy pomoc biednym w swoim otoczeniu.
Pomóż młodszym wierzącym: Jeden z praktycznych sposobów aby to zrobić, to spotykać się z kilkoma osobami cotygodniowo w celu omówienia czytanych książek lub studium biblijne w małej grupie.
Służ w praktyczny sposób: Zapytaj, co należy zrobić. Znaczna część naszej posługi jest Bożym poligonem dla naszej wierności na następny sezonu naszego życia w tym wieku, a przez to także w wieku przyszłym.

Posiadanie odpowiedniej perspektywy

Co czyni człowieka liderem? To, że idzie i postępuje w taki sposób, że ludzie za nim podążają. Jeśli ludzie za tobą nie podążają, to znaczy, że nie jesteś liderem. Nie ma znaczenia, jaki masz tytuł, czy jakie stanowisko zajmujesz.
Niektórym liderom Bóg powierzył tylko nieliczne osoby, innym powierzył wiele osób, jednak Bóg nagradza nas na podstawie wielkości naszego serca, miłości i wierności, a nie na podstawie wielkości naszego wpływu, wielkości naszej posługi czy kongregacji.
Bądź liderem godnym naśladowania. Czy jesteś godny naśladowania? Czy masz jasną misję, której się poświęcasz? Ludzie podążają chętniej za charakterem niż za mandatem, czy mianowaniem.
Posługa nie jest miejscem, w którym dostać możesz to, na co zasługujesz lub w którym otrzymasz cześć od ludzi.

Wyzbycie się ducha kontroli w przywództwie

Lider IHOPKC - Mike Bickle opisuje wizję, którą miał 5 października 1990 roku. W wizji tej Jezus spojrzał mu prosto w oczy i powiedział: "Nikt z duchem kontroli nie może w pełni doświadczyć mojego królestwa." Duch kontroli to zaborczość zakorzeniona w wyrażaniu opinii religijnych o innych posługach, wspólnotach i kościołach. Jezus powiedział mu też „Musisz zrezygnować ze wszystkich przywilejów osobistych”. Duch potem dał mu słowa z Ps 24:1 i Ap 4:10 mówiąc: "Wola Ojca to centrum w Jego Królestwie. Ziemia należy do Pana i wszyscy muszą zrzucić swoje korony przed Nim".
Zupełnie naturalne jest dla nas to, że chronimy swój honor, pieniądze, wpływy i że podejmujemy decyzje, które dają nam samym przewagę nad innymi. Jednak takie działanie w duchu egoizmu, tworzy w nas niepokój i podział między innymi. Jedność przychodzi wtedy, gdy podchodzimy do relacji z wolnego ducha, który prosi o wypełnienie się woli Bożej, niezależnie od tego, ile to nas samych kosztuje. Musimy wykonać dodatkowy krok w procesie decyzyjnym, prosząc Ducha, aby czynił to, co chce, zamiast starać się uzyskać przewagę nad innymi.
Naszym najwyższym celem nie jest to, aby dostać więcej pieniędzy, czci, itd. Zwyciężamy, gdy jesteśmy posłuszni woli Boga, a nie dlatego, że mamy więcej osób lub najlepszą ofertę. Dawid dostał prorocze słowo od Samuela o byciu królem Izraela, a jednak pytał Pana o wszystko nawet po upływie 7-8 lat - na pustyni, ścigany przez Saula.
Po tych wydarzeniach radził się Dawid Pana, pytając Go: Czy mogę się udać do którego z miast judzkich? Pan odrzekł: Możesz iść. Pytał znów Dawid: Dokąd mam iść? Odpowiedział: Do Hebronu. (2 Sm 2:1)
Kultura doceniania innych: Kochamy Boga poprzez honorowanie wszystkich ludzi, których On powołał i którzy są dla Niego cenni. Duch uczy i wzywa nas do zachowywania kultury honorowania i wywyższania innych. Boże błogosławieństwo wzrasta, kiedy wywyższamy innych. Część naszego dziedzictwa i tego, czego nam brak jest w rękach innych ludzi!
Błogosławienie bez krytyki: Błogosławimy pączkujące i wzrastające rzeczy innych posług lub wspólnot, które nie są jeszcze dojrzałe. Błogosławimy je bez względu na ich braki (braki w modlitwie, nauczaniu, pomocy, posłudze dla młodzieży). Błogosławimy także akceptując różnice, które nas dzielą w sposobie, kierunku czy stylu służby. Duch zabrania nam zwracania uwagi na różnice.
Włączanie bez elitarności: Nastawiamy nasze serca na włączenia innych w to, co robimy poprzez przyjmowanie od nich tego, co mogą nam zgadzając się na korzystanie z naszych zasobów, aby pomóc innym wypełnić wolę bożą bez odniesienia do tego, jak to wpływa na nas i naszą posługę.