Pość każdego tygodnia

WPROWADZENIE

Kontynuujemy nauczanie na temat 7 zobowiązań posłańców, które pozwalają nam zachować świeżą miłość do Boga i zarazem przygotować się a czasy, które nadchodzą:
1. Módl się codziennie
2. Pość co tydzień
3. Czyń dzieła sprawiedliwości
4. Żyj święcie
5. Prowadź ludzi sumiennie
6. Dawaj hojnie
7. Mów odważnie
Słowo Boże uczy nas, że gwarancją sukcesu jest wytrwanie do końca, wobec tego ważne jest, aby utrzymać prawidłowy kierunek na drodze do Boga do samego końca.
Do końca może wytrwać jednak jedynie ten, kto na prawdę poznał Boga i kocha Go z całego serca, całą duszą, całym umysłem i ze wszystkich sił - ten, kto kocha jest w stanie przetrwać wszystkie próby

WSTĘP

Duch Święty przygotowuje Kościół na największego ożywienie i najbardziej intensywnej próby w historii ludzkości. Radykalne zmiany są potrzebne i one na pewno przyjdą. Kościół będzie przygotowany na przyjście Jezusa (Ap 19:7). Co dziś zachodni kościół uznaje za normalne, zmieni się drastycznie.
Te radykalne zmiany w Kościele dokonają się najprawdopodobniej w bardzo krótkim czasie, bo tempo innych zmian na świecie jest bardzo duże - o państwie ISIS kilka lat temu nikt jeszcze nie słyszał i nie przypuszczał, że będzie istniało, a dziś to państwo zamordowało tysiące chrześcijan i dziesiątki tysięcy zmusiło do ucieczki z ich domów.
Z drugiej strony, wszystkie przebudzenia w historii kościoła działy się na przestrzeni jedynie kilkudziesięciu lat, więc za czasu życia jednego pokolenia.
Pismo Święte uczy nas, że przed nami jest czas ucisku, jakiego nie było od początku istnienia ludzkości i juz nigdy więcej takiego nie będzie (Mt 24:21-22). Katechizm potwierdza to bardzo jasno i wyraźnie:
Przed przyjściem Chrystusa Kościół ma przejść przez końcową próbę, która zachwieje wiarą wielu wierzących. Prześladowanie, które towarzyszy jego pielgrzymce przez ziemię, odsłoni "tajemnicę bezbożności" pod postacią oszukańczej religii, dającej ludziom pozorne rozwiązanie ich problemów za cenę odstępstwa od prawdy. Największym oszustwem religijnym jest oszustwo Antychrysta, czyli oszustwo pseudomesjanizmu, w którym człowiek uwielbia samego siebie zamiast Boga i Jego Mesjasza, który przyszedł w ciele. To oszustwo Antychrysta ukazuje się w świecie za każdym razem, gdy dąży się do wypełnienia w historii nadziei mesjańskiej, która może zrealizować się wyłącznie poza historią przez sąd eschatologiczny. Kościół odrzucił to zafałszowanie Królestwa, nawet w formie złagodzonej, które pojawiło się pod nazwą millenaryzmu, przede wszystkim zaś w formie politycznej świeckiego mesjanizmu, "wewnętrznie perwersyjnego". Kościół wejdzie do Królestwa jedynie przez tę ostateczną Paschę, w której podąży za swoim Panem w Jego Śmierci i Jego Zmartwychwstaniu. Królestwo wypełni się więc nie przez historyczny triumf Kościoła zgodnie ze stopniowym rozwojem, lecz przez zwycięstwo Boga nad końcowym rozpętaniem się zła, które sprawi, że z nieba zstąpi Jego Oblubienica. Triumf Boga nad buntem zła przyjmie formę Sądu Ostatecznego po ostatnim wstrząsie kosmicznym tego świata, który przemija. (KKK 675-677)
W jaki sposób możemy współpracować z Duchem, abyśmy mogli chodzić w intymności i mocy, aby Kościół jaśniał chwałą Pana jak za pierwszych dni? Częścią odpowiedzi na te pytania jest przyjęcie postnego stylu życia. To oznacza chodzenie w duchu postu od jedzenia, finansów i wykorzystanie naszego czasu, słów i energii. Wiele osób obawia się postu, ale strach przed postem jest w rzeczywistości o wiele gorsza niż sam post.
Post jest, z definicji, powstrzymywaniem się od jedzenia. Post jest częścią normalnego życia chrześcijańskiego. Jest on często traktowany jako dyscyplina opcjonalna. Jezus powiedział: "Kiedy pościcie", co oznacza, że post miał regularne miejsce w życiu Apostołów.
Kiedy pościcie… Ojciec Wasz, który widzi w ukryciu, odda wam (Mt 6:17-18)
Jezus wezwał nas do postu, ponieważ nagroda za niego znacznie przewyższa jego trudności. Jezus podkreślał, że Ojciec odda poszczącemu (Mt 6:17). To wyznanie sprawia, że post jest bardzo ważny - Bóg wynagradza post, choć ta nagroda nie jest zarabiana przez nas.
Niektóre z nagród są zewnętrzne - jak na przykład okoliczności są dotykane przez moc Bożą. Niektóre z nich są wewnętrzne - nasze serca spotykają Go w nowej głębi. Pościmy zarówno po to, aby doświadczyć większej mocy Bożej, zmienić świat i aby doświadczyć głębiej Jego serca, aby zmienić nasze serca!
Idea, że post zmienia nas wewnętrznie, jest dla wielu nowa. Post wpływa na skruszanie naszych serc. Gdy to nastąpi, możemy dokonać wyborów, które prowadzą do różnych wyników w miejscach do których idziemy i w ludziach, których spotykamy. Kiedy nasze wartości są inne, to ma z kolei wpływ na to, z kim się żenimy, jak wychowujemy dzieci, jak wydajemy nasze pieniądze i na czym skupiamy się w naszej służbie.
W całej historii zdarzało się, że ludzie pościł ze złym nastawieniem, starając się zdobyć przychylność Boga lub uznania człowieka. Niektórzy wręcz uciekali się do ekstremalnych samodestruktywnych praktyk, próbując udowodnić swoje oddanie Bogu lub zdobyć Jego łaskę. To jednak nie jest tym, co się Bogu podoba. On bowiem ma upodobanie w naszym dążeniu do kochania Go i wierze w Jego Słowo. Nie pościmy po to, by coś udowodnić Bogu lub zasłużyć na Jego łaskę. Pościmy, aby nastawić nasze serca na otrzymanie Jego darmowej łaski i skupić się na wypełnianiu Jego woli.
Prawdziwy post czyni wielkie rzeczy - powoduje, że nasz głos staje się zgiełkiem na wysokości i jest tam słyszany (Iz 58:4).
Post - podobnie jak modlitwa - jest służbą Bogu (Łk 2:36-37).
Łaska postu jest darem dla Kościoła. Bóg daje łaskę postu. Otrzymamy go, kiedy tylko o to poprosimy (2 P 1:2; 3:18). Jesteśmy powołani, aby doświadczyć radości i korzyści postnego stylu życia. W Księdze Izajasza 58, czytamy, że Bóg ustanowił post aby:
1. zerwać kajdany zła;
2. rozwiązać więzy niewoli;
3. wypuścić wolno uciśnionych;
4. wszelkie jarzmo połamać;
5. wprowadzić w dom biednych tułaczy;
6. dzielić swój chleb z głodnym;
7. nagiego przyodziać;
8. nie odwracać się od współziomków

Siedem typów postu w Piśmie

Post w celu doświadczenia mocy Boga w osobistej służbie:
1. Kiedy uczniowie nie mogli uwolnić zdemonizowanego chłopca, Jezus powiedział im, że tego rodzaju duchy wygania się tylko modlitwą i postem (Mt 17:21). Moc przepowiadania Jana Chrzciciela miała swe źródła w jego postnym stylem życia (Mt 11:18). Pierwszy Kościół pościł dwa razy w tygodniu (środy i piątki), aby doświadczyć większej mocy. Post był stałym elementem życia Pawła (2 Kor 6:5; 11:27; Dz 9:9).
2. Wielu, z tych którzy prowadzili wspaniałe przebudzenia praktykowali regularny post. Przykładami mogą być John Wesley, George Whitefield Jonathan Edwards, David Brainerda i Charles Finney. John Lake (1870-1935) szukał Boga w modlitwie i poście. Bóg sprawiał potężne cuda przez jego ręce. W Republice Południowej Afryki, w ciągu pięciu lat, był świadkiem uzdrowienia 500.000 osób, doprowadził wiele tysięcy osób do poznania Jezusa i założył setki kościołów.
Post w celu otrzymania proroczego objawienia czasów ostatecznych:
1. Daniel szukał Boga w poście i modlitwie i otrzymał objawienie losów Izraela w czasach ostatecznych (Dn 9:1-3, 20-23; 10:1-3, 12-14). Po poście trwającym 21 dni, anioł powiedział mu, że jego modlitwy zostały wysłuchane, ponieważ nastawił swoje serce na zrozumienie (Dn 10:12). Kiedy szukał Pana, anioł Gabriel dał mu „zdolność zrozumienia" (Dn 9:20-23).
  Powiedział więc do mnie: Nie bój się, Danielu! Od pierwszego bowiem dnia, kiedy starałeś się usilnie zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane; ja zaś przybyłem z powodu twoich słów. (Dn 10:12)
  Zwróciłem więc twarz do Pana Boga, oddając się modlitwie i błaganiu w postach, pokucie i popiele…
  …gdy więc jeszcze wymawiałem słowa modlitwy, mąż Gabriel, którego spostrzegłem przedtem, przybył do mnie lecąc pospiesznie około czasu wieczornej ofiary. Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie.
  Gdy zacząłeś swe błagalne modlitwy, wypowiedziano słowo, ja zaś przybyłem, by ci je oznajmić. Ty jesteś bowiem mężem umiłowanym. Przeniknij więc słowo i zrozum widzenie (Dn 9:3, 21-23)
2. Oczekujemy na bezprecedensowe prorocze objawienie przed powtórnym przyjściem Jezusa (Dz 2:17-21). Daniel prorokował, że w czasach ostatecznych Bóg wzbudzi "ludzi z proroczym zrozumieniem", którzy nauczać będą lud (Dn 11: 33-35; 12:4,10). Ci ludzie będą mieli dojrzałe zrozumienie tego, co On robi w tych dniach (Jr 23:18-20).
  Mędrcy spośród ludu pouczą wielu… (Dn 11:33)
  …Przy końcu dni zrozumiecie to w pełni. (Jr 23:20)
Post w celu wypełnienia się Bożych obietnic dla naszych miast czy narodów:
1. Pan ma prorocze plany i obietnice dla każdego miasta i narodu. Musimy gorliwie szukać Pana, aby one się wypełniły. Daniel modlił się i pościł aby spełniły się obietnice Boga dotyczące uwolnienia Izraela z niewoli i powrotu do swojej ziemi (Dn 9:1-3; 10:1-4).
2. Bóg odpowiedział Nehemiaszowi gdy on pościł i modlił się o Boże obietnice dla jego pokolenia (Ne 1:3-11; 9:32-38). Po poście i modlitwie Korneliusza, cały jego dom został zbawiony i drzwi łaski zostały otwarte aby poganie zostali zbawieni (Dz 10:1-4, 30-31). Paweł pościł o wypełnienie się Bożych zamiarów (2 Kor 6:5; 11:27; Dz 9:15; 22:21; 26:17-18).
Post w celu powstrzymania kryzys (indywidualnego lub krajowego):
1. Post w celu objawienia miłosierdzia Boga podczas osobistego kryzysu jest obecny w całej Biblii. Hanna, matka Samuela, jest zmartwiona swą bezpłodnością i modlił się i pości. Bóg odpowiedział jej, dając jej syna, który wyrósł na proroka (1 Sm 1:7).
2. Przy wielu okazjach, Bóg odwrócił rozpaczliwą sytuację Izraela po tym, jak zwrócił się do Niego we wspólnej modlitwie i poście. Joel prorokował, że Bóg będzie sądził Izrael używając szarańczy, a potem przez inwazję babilońskiej armii (Jl 1:2-18; 2:1-9). W obu przypadkach, Joel wzywa Izrael do zwrócenia się do Boga w modlitwie i poście (Jl 1:13-14; 2:12-15).
3. Jonasz ostrzegł niegodziwe miasto Niniwa które Bóg zamierzał zniszczyć. Gdy Niniwa pokutowała w poście, Pan okazał miłosierdzie i oszczędził miasto (Jon 3:3-9).
Post w celu otrzymania ochrony:
1. Zanim Ezdrasz przyprowadził grupę Żydów z Babilonu do Izraela, aby odbudować naród, pościł i modlił się do Boga o ochronę w podróży, ponieważ była ona niebezpieczna (Ez 8:21-23). Podróżowanie w starożytnym świecie było bardzo niebezpieczne ze względu na bandy złodziei, które często atakowane podróżnych i kradły wszystko, co mieli cennego.
2. Estera wezwała Żydów w Persji by pościli przez trzy dni po wprowadzeniu przez Hamana planu zabicia wszystkich Żydów (Est 3:13; 4:7). Estera potrzebowała ochrony, ponieważ miała zamiar stanąć przed królem Aswerus (Kserkses) bez wezwania (karą za to była śmierć). Wielu wołało za nią w modlitwie i poście (Est 4:3, 16; 5:1-6). Pan oszczędził życie Estery i odwrócił sytuację Żydów krzyżując haniebny plan Hamana (Est 9:1).
Post w celu otrzymania wskazówki co do kierunku:
1. W całym Nowym Testamencie Kościół pościł o nadprzyrodzoną mądrość i kierunek rozwoju.
2. Paweł i inni pościli i modlili się o kierunek dla ich służby (Dz 13:1-2) i przed wybraniem i posłaniem starszych kościołów w Listrze, Ikonium i Antiochii.
  Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich. (Dz 13:2-3)
Post w celu wzrostu w zażyłości z Jezusem, który nazywamy Postem Oblubieńczym (Mt 9:14-15).

Zrozumienie Postu Oblubieńczego (Mt 9:14-15)

Jezus mówił o poście apostołów z pragnienia za Nim w kontekście płaczu z powodu Jego śmierci. Nazywamy to "Postem Oblubieńczym". Jest to post motywowany pragnieniem obecności Jezusa, a nie pragnieniem uzyskania większej mocy w służbie lub uwolnienia od osądu lub osobistego kryzysu. Jest to nowy paradygmat poszczenia - post motywowany pragnieniem bliższego i głębszego spotkania Jezusa.
Wtedy podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?
Jezus im rzekł: Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. (Mt 9:14-15)
Uczniowie Jana Chrzciciela przyszli do Jezusa ze szczerym pytaniem. Byli zdezorientowani i zaniepokojeni brakiem postu wśród uczniów Jezusa, ponieważ Jan nauczył swoich uczniów częstego postu. Jezus odpowiedział pytaniem: "Czy przyjaciele Oblubieńca mają smucić się, kiedy pan młody jest z nimi?" Jezus mówił o swojej śmierci na krzyżu, kiedy powiedział, że przyjdzie dzień, w których Oblubieniec zostanie im zabrany.
Wtedy Jego uczniowie będą pościć tak samo i z taką samą intensywnością, jak robili to uczniowie Jana. Ich post będzie wypływał z chęci ponownego spotykania Oblubieńca. To jest post o większą zażyłości z Bogiem i odnowę duchową.
Uczniowie radują się obecnością Jezusa, czują się kochanymi przez Niego i cieszą się ich relacją z Nim. Jezus oznajmił im, że radość którą przeżywają w Jego bliskości zamanifestuje się jednak w żałobie i tęsknocie, kiedy poniesie śmierć. Wtedy oni będą pościć!
Jezus ustanowił nowe przymierze przez swoją śmierć i zmartwychwstanie, w którym Duch mieszka w każdym wierzącym. Post nabierze zupełnie nowy wymiar, ponieważ głębokość Boga będzie objawiona Jego uczniom przez Ducha Świętego zamieszkującego w sercach wierzących (1 Kor 2:10; Hbr 10:19-22).
Serce, które nie opłakuje Jego nieobecności jest sercem, które akceptuje swój aktualny stan bezpłodności. Serca pogrążone żałobą niezadowolenie i rozpaczliwie spragnione Boga - to jest sedno Postu Oblubieńczego.
Post Oblubienieczy skupia się przede wszystkim na pragnieniu zrozumienia tęsknoty Boga za nami jak i obudzenia w nas pragnienia Jego Obecności. Bóg nadaje nowy wymiar naszym pragnieniom jak też pomnaża je. Gdy raz doświadczyliśmy bliskości Boga, nie możemy już dłużej żyć bez Niego. Nasz post jest więc swoistym jękiem w naszych sercach o więcej Boga w naszym życiu.
Post uzdalnia nasze serca aby zostały rozszerzone do zrozumienia prawdy o Jezusie jako Bogu-Oblubieńcu. Nasza duchowa pojemność przez post wzrasta. Post przed naszym Bogiem-Oblubieńcem jest katalizatorem pogłębiającym i zwiększającym przyjmowanie od Pana jego daru, którym jest On Sam. Otrzymujemy większe objawienie w przyspieszonym tempie wraz z głębszym wpływem tego objawienia na nasze serca.
Nie pościmy po to, aby zmotywować Boga, aby zwrócił uwagę na nas, ale raczej po to, aby otrzymać przekonanie, że On już stoi za nami - post nie jest po to, by rozszerzyć Jego serce, ale nasze własne. Post Oblubieńczy zmiękcza nasze serca i powoduje, że nasze duchowe otępienie staje się mniejsze.
Nasze pragnienie Boga jest Jego darmowym darem - zarówno jego słodkie jak i bolesne strony. Nasze pragnienie Jezusa wywołuje radość i ból w naszych sercach. Jesteśmy zarówno radości jak i ranni w naszej miłości do Niego. Bolesna tęsknota ma boskie przeznaczenie: głód duchowy jest boskim środkiem, który prowadzi nas do większej miłości. Skutkuje to zrobieniem miejsca w naszych sercach miłości i czystości.
Bóg nagradza tych, którzy łakną sprawiedliwości (Mt 6:17). Jedną z nagród za post jest eksplozja nowych pragnień w naszym sercu i łamanie więzów nieprawości w naszym życiu.
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać. (Iz 58:6)
Bycie Oblubienicą Chrystusa mówi nam o naszej uprzywilejowanej pozycji do odczuwania tęsknoty Boga za nami. Jako synowie Boga, jesteśmy w stanie doświadczyć mocy Boga siedzącego na tronie (Ap 3:21; Rz 8:17). Jako Oblubienica Chrystusa, jesteśmy w stanie doświadczyć pragnień Bożego serca.

Post jako przyjęcie dobrowolnej słabości

Post obejmuje dobrowolne przyjęcie słabość w celu doświadczenia większej mocy i obecności Boga. Jest to pewnego rodzaju paradoksem, że stajemy się słabi fizycznie w celu uzyskania większej siły Duchowej. Jezus objawił Pawłowi, że uwolnienie Bożej mocy w jego życiu było związane z jego zgodą na przyjęcie słabości. To objawienie jest fundamentalne dla zrozumienia celu postu.
Moja łaska jest wystarczająca dla ciebie, dla mej mocy okazuje się w słabości. (2 Kor 12:9)
Ten rodzaj słabości nie jest słabością moralną, ale dobrowolną słabością jako słuszny wybór. Słabość ta obejmuje modlitwę, post, dawanie, błogosławienie naszych wrogów, i wytrwałość w prześladowaniach.
Wyrażenie "postny styl życia" oznacza dobrowolne poddanie się do konsekwencji i trudności postu. Najtrudniejszym problemem podczas postu jest osłabienie fizyczne. Stajemy się słabi fizycznie i nie możemy funkcjonować w zwyczajny sposób (Ps 109:24).
"Wytrwałość rodzi doskonałość" odnosi się do Pawłowego przeżywania większej mocy Bożej. Wiele osób chce chodzić w "doskonałej mocy", ale nie chcą przyjąć niezbędnej w tym celu słabości.
Post ogranicza naszą fizyczną przyjemność, ale zwiększa za to naszą duchową przyjemność. Nasza największa przyjemność przychodzi ze świętowania osoby Jezusa. Post jest wymianą, w której powstrzymujemy się od pewnych rzeczy na "święto" Słowa Bożego i modlitwę do Boga, w którym możemy doświadczyć większej Jego łaski.
Obawa przed postem jest gorszy niż sam post. Post nie jest zbyt trudny. Kłamstwem jest, że wymagania naszego współczesnego tempa życia sprawiają, że post jest niepraktyczny dla dzisiejszego chrześcijanina.

Praktyczne zagadnienia związane z postem

Pięć korzyści wynikających z postu:
1. Post prowadzi do skruszania naszych serc tak, że czujemy bardziej obecność Boga.
2. Post prowadzi do zmiany naszych pragnień i powiększa nasze pragnienie sprawiedliwości (Hbr 1:9).
3. Post prowadzi do zwiększenia naszego zrozumienia Słowa Bożego i odbierania proroczych snów.
4. Post prowadzi uczynienia naszego ciała zdrowszym i zmienia nasze pragnienia odnośnie tego, co jemy i pijemy.
5. Post prowadzi do wzmocnienia naszego poczucia tożsamości dzieci Bożych przed Ojcem i Oblubienicy przed Synem. Nasza tożsamość jest zakorzeniona w poznaniu miłości Boga do nas.
Pięć rodzajów postu pokarmowego:
1. Post zwyczajny - powstrzymywanie się od jedzenia a picie tylko wody lub niekalorycznych napojów.
2. Post o płynach - powstrzymywanie się od jedzenia a picie tylko lekkich napojów (np. soków owocowych).
3. Post częściowy lub Post Daniela - powstrzymywanie się od smacznych potraw a jedzenie tylko warzyw, orzechów, itp.
4. Post Benedykta - określony przez św. Benedykta (525 r.n.e.) - spożywanie tylko jednego posiłku dziennie.
5. Post całkowity lub Post Estery - powstrzymywanie się od jedzenia i picia (Est 4:16). Należy zachować ostrożność!
Post jest darem, który powinniśmy przyjąć jako część naszego życia. Nie ma być używany jako wydarzenie kilka razy w roku, ale został zaplanowany jako stały element naszego życia.
Zachęcamy wszystkich aby pościli przynajmniej jeden dzień w tygodniu, choć dwa dni w tygodniu jest jeszcze lepszym rozwiązaniem. Fałszywym przekonaniem jest, że post jest tylko częścią radykalnego chrześcijaństwa, a tym samym nie jest obowiązkowy w życiu chrześcijanina. Post jest normalną i zasadniczą częścią życia chrześcijańskiego. Jesteśmy powołani do tego, aby regularnie pościć. Istnieją oczywiste wyjątki. Kobiety w ciąży lub osoby, które mają problemy zdrowotne powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem postu.
Poziom, na jakim dana osoba angażuje się w poście pokarmowym powinien być ustalony w zależności od wieku oraz w odniesieniu do wszelkich ograniczeń fizycznych. Osoby ze znaną lub podejrzewaną chorobą, lub z jakąkolwiek historią zaburzeń odżywiania nie powinny pościć bez konsultacji i pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza.
Nieletni raczej nie powinni pościć od jedzenia i nie powinny angażować się nawet w post częściowy bez wyraźnej zgody rodziców i nadzoru. Nieletni, którzy pragną pościć zachęcamy do rozważenia postów nieżywnościowych, takich jak powstrzymanie się od oglądania TV, filmów, surfowania po Internecie, gier wideo i innych rozrywek. Biblia nigdzie nie mówi lub wzywa dzieci do zaangażowanie się w poście.
Uczestnictwo w regularnych postach jako stylu życia wymaga prowadzenia zdrowego stylu życia i powinno zawierać także ćwiczenia i odpowiednią dietę w dniach poza postem. "Postny styl życia" jest stylem życia w dyscyplinie, w którym ćwiczymy nasze ciała i czasem wzrastania w mądrości i pracowitości.
Post jest zawsze dobrowolny! Choć przywódcy kościołów mogą zapraszać innych do przyłączenia się do postów wspólnych z określonym celem i przez określony czas, nigdy nie można zmuszać albo obligować kogoś do przyłączenia się do takiego postu.